''Güvenmek'' bana çok uzak bir kelime oldu bu gece, aslında hep uzaktı, farkında olduğumu bile bile bu uzaklığa farkında değilmişim gibi davrandım kendimi kandırdım. Oysaki gözleri kör olan benmişim o değil, görmeyi hep istedim aslında ama canımın acıcağını bildiğim için kaçtım bu gerçekten. Üstüne düşsen daha fazla kazılıcağı için ''güvenmek'' konusu hiç açmadım hep kaçtım kaçtım kaçtım.

Keşke gerçeklerle yüzleşmeyi öğrenebilseydim, aslında biliyorum ama cesaretim yok malesef. ''Güvenmek'' nasıl bir şey bende olmayan bir şey o kesin zaten. Sevgi değilmidir, saygı değilmidir, ne bileyim huzurdur belki bu kelimenin anlamını taşıyan sonsuzluk. Canım yanıyor, nefes alamıyorum bazen şu koca Dünya'nın içerisinde nefes almak çok kolayken bana neden zorlaşıyor. Mutlu olmayı hak ediyorken neden karamsar şeyler yazmak zorundayım. Düşünüyorumda hak etmiyorum sanırım ki şuan bu şekilde yazıyorum. Beynimin içerisinde o kadar çok uğultular var ki içerisinden hangisini yazıya döksem bilemiyorum, hepsi can atıyor çıkmak için. O kadar çok aklımı kurcalıyorlar ki neyi yazıcağımı şaşırıyorum, bunlar tabi ''Güvenmek'' kelimesinden çıkan sonuçlar.

26/7/2014  Saat; 11:30 kaltım, şuan 27/7/2014 ve Saat sabahın 07:00 yazıyorum uykum yok hala, yazıyorum çaresizim, yazıyorum üzgünüm, stresliyim ve şeker krizine girmiş durumdayım sabah sabah.. Günaydınlar size şuan dışarısı çok güzel sabahın sessizliğinde sadece kuş cıvıltılarını dinlemek harikaymış. Gününüz kuşlar gibi pozitif olması dileğiyle.. :)