Çok takıntılıyım ben ya işe yaramaz ufak şeylere takılıp canımı sıkabiliyorum. Neden acaba diye düşünüyorum. Saçma sapan şeylerle beynimi dolduruyorum sonrada diyorum ki sanane kızım öyle olması gerekiyormuş, öyle olmuş nedenini bulamadığın sebeplerle beynini kör kurşunlarla doldurup durma diyorum. Aptal diyorum, salak diyorum kendime, eziyorum kendimi, üzüyorum kendimi hiç uğruna nedenini bilemediğim hiçlik uğruna. Sırası geldiğinde kör kurşunları sıkarım belki diyorum, fazla canını acıtmaz belki ama bir bilse bende ki o kör kurşunların kaç delik açtığını bende, bende ki  kaç yaraya sebep olduklarını hala pansuman yaptığımı, hala yaranın kanadığını belki o zaman onun canını o kurşunlar değilde bende açtığı onca yarayı görünce acır, canı belkide daha fazla acır... Acır mı dersiniz? Sonra da diyorum ki niye acısın ki zaten bunları bile bile sana neden olmasına sebep o, acısa bunlara bu acılara kanayan yarana sebep olurmuydu !! Senin yerine o pansuman olurdu yaralarına. Boşver boşver yapma, takma, üzülme sonuçun da aynı yola çıkmıyormusun aynı sonuçu bulmuyormusun, boşver HER ŞEY OLACAĞINA VARIR demiyormusun ve yinede askıda bırakıp yola devam ediyorsun. Öyle..